مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیهالسلام
محـیــط نـور را نـور آفــریــدنـد سـپـاه شــور را شـور آفــریـدنـد به خــورشـیـد ولایـت مـاه دادنـد بـگـو نـورِ عــلی نـور آفـریـدنـد سپهر امشب زند بر خاک، زانو مَـلَک خـوانـد ثــنـای شهـربـانـو خـدا امـشـب ولـیّـش را ولـی داد جـمالی منجـلی نـوری جـلـی داد حـسین بن عـلی چـشم تو روشن که امشب برتو ذات حق علی داد شـب وجـد امـام عـالـمـیـن اسـت که میلاد عـلـی ابن الحسین است جـمـالِ بی مثـالِ داور است ایـن به خَلق وخُلق وخو پیغمبر است این حسن زادی، حسین آوردهای، یا امـیـرالـمؤمنـین دیگـر است ایـن بـه چـشـم نـور از او نـور بــارد جــمـال چـارده مــعـصــوم دارد به مـولا جــلـوۀ مــولا مـبــارک جــمــال ربــیالاعــلــی مبـارک امـــام چــارم آوردی بـه دنـــیــا عروس حـضرت زهـرا مـبارک عــبــادتهـای حــیــدر یـاد آمــد کــه عـیـد حـضـرت سجــاد آمـد به چـشمـم نـور مـطـلق آفـریـدند بـه نـامـم ذکـر یـاحـق آفــریـدنـد یـقـین بـاشد مـرا امـشب دوبـاره بـه سـر شـور فـرزدق آفـریـدنـد سرشک شوق ریزد از دو عـینـم کـه مـداح عـلــی ابـن الحـسـیـنـم به صورت حُسنِ صورت آفرینش ز صـورت آفـریـنش، آفـریـنـش فلک خواند به لب عیـن الحیاتش ملک گوید به رخ حـقّ الیـقـینش کــلام وحــی ریـزد از دهـانــش دعــا گــل بوسه گیــرد از لبانش خـدا مشـتاق یـارب یارب اوست سـحــر دلـدادۀ ذکــر شب اوست کــلــیــم الله مــدهــوش تــکـــلّــم دعـاهـا زنده از لعــل لب اوست عبــادت بـوسه گیــرد از جبینش خــدا فرمــوده زینالعــابـدیــنش ولایــت تــشــنــۀ جـــام ولایــش همه دلهاست، دشت کــربـلایش چـهـل پـرواز از گــودال تا شـام چهــل معــراج تا طشتِ طلایش سفر از کبــریـا تـا کبــریا داشت عروجی همچو ختـمالانبیا داشت بـه خلـقـت در اسـارت مقـتـدایی کــنـد در بـنـدگـی کــار خــدائـی کـنـد روز اســارت دست بستــه ز کـار عـالـمی مـشـکـل گـشائی فـــراز نـــاقـــۀ اوج اقــتـــدارش زبان هنگـام خـطبه ذوالفــقـارش کـلامـش هـمچـو آیـات شــریـفـه حماسه، روشنی، حکمت، لطیفه بـــه دریــــای دلِ اهــــلِ تــــولّا گهر جاری است از متن صحیفه دعــای اوسـت وحــی آسـمــانـی مـعـانی در مـعــانی در مـعـانـی الا سـیـر عـروجـت تا سحـرگـاه مــن الله و الــــی الله و مــــع الله نهـان از چـشمها اسـرار خود را عـلـی با چاه میگفت و تو با ماه تـو قـرآنی تـو ایـمـانی تـو دیـنی تـو سر تـا پـا امـیـرالمـؤمـنـیـنی مـزارت بیت قـرب داور مـاست بقـیعـت کـربـلای دیـگـر مـاست به معراج عروج ازخویش تا دوست تـولای شــمــا بـال و پـر مـاست به "میثم" از ازل شد این عـنایت که بـا مهــر شـمـا گـردد هـدایت |